YALNIZLIK HALİ

'İnsan ancak herşeyini kaybettiğinde özgür olabilir' ne doğru laf…
Bizi bir yerlere, bir şeylere, bazı kişilere bağlayan nedenler var.
Bırakıp gidemiyoruz sırf bu nedenler yüzünden…
Etrafımızdakileri düşünüp duruyoruz,
Oysa ne kadar yalnızız bu kalabalığın, düşündüğümüz, sevdiğimiz insanların içinde…
Ne kadar yoksunuz anlaşılmaktan.
Ne kadar çaresiziz biz insanlar.
En iyi arkadaşlarımız, en iyi dostumuz, eşimiz, annemiz, babamız, sevgilimiz, kardeşimiz…
Yalnız olmamaya yetmiyor çoğu zaman.
Sadece yalnız görünmememizi sağlıyorlar.
Yanımızdalar sadece görüntü olarak…
Önce en yakınların anlamıyor seni annen baban kardeşin…
Sonra dostun kazığı atıyor, arkadaşın anlamıyor seni belki de sen kırıyorsun onun kalbini…
Yalnızlık…
Tesadüfen midir yoksa kader midir?
Vageçilmez son mudur?
Son değil de aksine başlangıç mıdır?
İnsan yalnız olduğunu anladığı an özgürleşir, gerçekleşir…
Yalnızlık paylaşılmaz derler,
Yalnızlık tesadüfen derler,
Yalnızlık ömür boyu derler,
Derler derler…
Sizin yalnızlığınız nasıl hiç düşündünüz mü?
Tesadüfen mi, kader mi?
Kimine göre kader kimine göre tesadüfen,
Bence herkesin yalnızlığı aynı, her yerde heran aynı…
Çünkü yalnızlık heran ve heryerde bizimle.
Uzmanlara göre bir insan ilk şokunu doğduğunda yaşıyor.
Kendine ait bir dünyası var anne karnında.
Ufak ve sıvı..
Duyduğu sesler, gördüğü kısıtlı alan, yediği içtiği 9 ay boyunca onunla…
Sonra başka bir dünyaya doğuyor.
Yaşamaya alıştığı sıvı yerini hava alıyor, ciğerleri yanıyor, ağlıyor…
Anne karnında görmediği şeyleri görüyor yaşamda, birinin kucağında buluyor kendini,
Sonra başkasının kucağında…
Kucaktan kucağa dolaşıyor.
Yaşama ayak uyduruyor.
Emeklemeyi, yürümeyi, konuşmayı öğreniyor.
Yalnız kalmamak için sosyalleşmek zorunda olduğunu anlıyor.
Oyunlar oynuyor.
Irk, dil, renk, görüş gibi farklarla karşılaşıyor yalnız kalıyor.
Birini seviyor karşılık göremiyor yalnız kalıyor.
Büyüyor büyüyor…
Sevdikleri ölüyor yalnız kalıyor.
Kalabalık içine giriyor bir sürü farklı düşüncede yalnız kalıyor.
İlk şokunu doğumla yaşayan insan, üst üste yalnızlık şokları yaşıyor.
Ve sonra ölüm denilen yalnızlıkla toprak oluyor insan.
İnsan ölünce yalnız mı kalıyor bilinmez,
Ama arkasında bıraktığı insanların yalnız kaldığı kesindir..
Son yalnızlığı da yaşayıp göreceğiz!
Ne yaparsak yapalım yalnızız…
Neyseki 'Yalnızlıkta yalnız değiliz…' Bu kendimizi yalnız hissetmediğimiz tek şey sanırım.

Çağıl Fenike